In het begin van dit millennium waren meisjes in het College eerder zeldzaam. Enkelen onder hen wilden tijdens de middagpauzes ook aan beweging doen, maar zagen niet onmiddellijk iets in de vele balsporten. Ze stelden LO-leerkracht Luc Pierssens voor om te dansen tijdens de middagpauzes. Deze was direct gewonnen voor het idee en hielp hen waar nodig. Steeds meer meisjes vonden de weg naar het College, waardoor ook de interesse in het dansen toenam. Op de openschooldag toonden ze telkens hun kunnen.



Na een tijdje waren ze met zo veel dat het voor één persoon onmogelijk werd om dit te blijven coördineren. Daarom gaf hij een aantal jaar geleden de fakkel door.

​

De groep dansende meisjes kreeg een naam: Skairo. Dit is Grieks voor ik dans, huppel, spring,  Het principe bleef hetzelfde, namelijk een leuke middagactiviteit organiseren waarbij leerlingen leren van andere leerlingen. De choreografen kiezen zelf de muziek waarop ze gedurende het schooljaar zullen werken en maken er een choreografie op die aanslaat bij hun dansers. Het leiden van een dansgroep is een niet te onderschatten opdracht voor onze leerlingen: ze moeten creatief, inspirerend en motiverend zijn en daarnaast ook nog leiding kunnen geven en verantwoordelijkheid opnemen. Allemaal eigenschappen die de dag van vandaag erg belangrijk zijn. Skairo is voor hen dus naast een hobby ook een schitterende leer- en groeikans.

Wat wel veranderde is dat onze dansers sinds 2005 hun eigen moment kregen in de vorm van een jaarlijks dansoptreden Skairo Moves, dat in 2011 voor het eerst plaats vond in de Stadsschouwburg. Vandaag tellen we iets minder dan 300 leden. Dit zijn hoofdzakelijk meisjes, maar steeds meer jongens zijn ook gebeten door de dansmicrobe op onze school. De grote meerderheid van hen danst niet buiten de school en heeft naast Skairo geen podiumervaring.

​

Samengevat: Skairo is en blijft een uniek project dat vooral gevoed wordt door het enthousiasme van onze eigen leerlingen.